Thulani Mashava

Sztuka zawsze była moją prawdziwą bezpieczną przestrzenią. Nie ma w niej rywalizacji, a moją jedyną konkurencją jestem ja sam. Zacząłem szkicować, gdy miałem około 8 lat. Mój wujek miał obrazy i rysunki, więc dorastałem w otoczeniu sztuki i jako dziecko uwielbiałem na nią patrzeć. Najpierw nauczyłem się rysować, szkicując kontury moich ulubionych postaci z kreskówek i anime, ale gdy dojrzałem, zacząłem eksperymentować z malarstwem akrylowym i olejnym. Później zdałem Cambridge Advanced Level Art. Teraz pracuję w olejach, akrylach, ołówkach i szczerze mówiąc wszystkim, co zostawia ślad na płótnie lub papierze! Tematy, które wybieram, obejmują zarówno bliskich przyjaciół i rodzinę, jak i przerobione obrazy stockowe.
Właściwie moja miłość do sztuki wykracza poza malarstwo, zajmuję się również pisaniem. Jednak teraz tworzę więcej obrazów niż piszę.

Zgadza się, poza sztuką otrzymałem wyróżnienia w konkursie kreatywnego pisania prozy oraz za wystąpienia publiczne i debaty. Większość moich opowiadań to opisy, które koncentrują się na szczegółowym opisie otaczającego nas świata i są próbą przeniesienia czytelnika w podróż, na przykład podczas spaceru ruchliwą ulicą.

Miałem dość zwyczajne dzieciństwo w moim rodzinnym mieście Bulawayo. Codziennie dziękuję Bogu za rodziców, którzy mnie wspierali, czy to na boisku do rugby, czy w pracowni artystycznej. Byli przy mnie najlepiej jak potrafili!

Zdecydowałem się przyjechać na studia do Polski, ponieważ kilku moich przyjaciół powiedziało mi o możliwościach, jakie tu są i od tamtej pory nie oglądam się za siebie.

Jestem w trakcie kończenia studiów na kierunku Stosunki Międzynarodowe i Politologia, ale wciąż mam wiele marzeń związanych z moją artystyczną podróżą.

Temat sztucznej inteligencji w sztuce jest bardzo złożony, podobnie jak każdy postęp technologiczny. Mój pogląd na sztukę generowaną przez SI jest taki, że ma ona większy wpływ na twórców cyfrowych i projektantów niż na tradycyjnych artystów. W rzeczywistości kontrargumentem dla sztucznej inteligencji jest to, że zresetuje ona globalny rynek sztuki, który moim zdaniem stał się nasycony pozbawionymi inspiracji montażami i cyfrowymi obrazami. Przyznaję, że uwielbiam prace niektórych artystów cyfrowych, takich jak MoonSunDiamond, ale oryginalnych i organicznych artystów cyfrowych jest niewielu. Moralność trenowania modeli sztucznej inteligencji na istniejącej sztuce to inny temat, ale ludzki dotyk ma niezastąpioną wartość. Podobnie jak rewolucja przemysłowa i technologia doprowadziły do masowej produkcji, wartość ręcznie wykonanych przedmiotów stała się niezwykle wysoka. Z optymizmem patrzę, dokąd to wszystko zmierza.

Ponieważ wciąż jestem tu nowy, powoli buduję własną sieć kreatywnych umysłów. Uczęszczam do galerii, na wystawy. Zdecydowanie jest tu wielu wyjątkowych i niesamowitych ludzi, z którymi miałem okazję się zetknąć zarówno na kampusie naszej uczelni, jak i poza nim. Równoważenie życia studenckiego i pracy było zarówno ekscytujące, jak i stresujące, ale sztuka zawsze była moją enklawą. AEH zdecydowanie pomogła mi poznać podobnie myślące osoby, od innych artystów po piosenkarzy i ogólnych entuzjastów.

Spotkałem wielu utalentowanych ludzi, takich jak Idil Kir, Hirwa Husna Umubera i Furgerson Esiti, którzy są na moim roku studiów i każdy z nich maluje, śpiewa lub tańczy właśnie w takiej kolejności. Stali się nie tylko kolegami z grupy, ale także świetnymi przyjaciółmi, którzy zawsze dzielą się kreatywnymi pomysłami. Wciąż mam nadzieję poznać więcej artystycznych ludzi, a może nawet poznać Dziekankę Wydziału Nauk Humanistycznych i Sztuki. Nadal moim marzeniem jest zostać malarzem w jakimkolwiek charakterze w najbliższej przyszłości.

Co więcej, zostałem już mianowany koordynatorem Academic Work and Research Centre For Political Thought and Leadership na naszej uczelni, gdzie miałem okazję pracować z ludźmi o podobnych poglądach. Od konkursów Model United po debaty i wizyty w ważnych miejscach historycznych w całej Warszawie, zostałem w pełni zanurzony w kulturze Warszawy.

Academic Work and Research Centre For Political Thought and Leadership na AEH to niewielki oddział uczelni, który obejmuje stowarzyszenie debatanckie, organizowanie i uczestnictwo w konferencjach Model United Nations oraz studentów, którzy pasjonują się bieżącymi sprawami i otaczającym nas światem. Mamy przedstawicieli, którzy zdobyli wiele wyróżnień, takich jak Thandiwe Dube i byli studenci Erasmusa, którzy reprezentowali Uniwersytet na PolMUN w grudniu ubiegłego roku. Około 5 naszych przedstawicieli (w tym ja) otrzymało nagrodę Rektora w tym samym roku.

Świat sztuki jest ironicznie konserwatywny w tym sensie, że albo wiesz, gdzie co się znajduje, albo nie. Warszawa nie jest pod tym względem wyjątkiem. Jest jednak kilka wystaw, które odbywają się w całym mieście i na które albo dostaję zaproszenie, albo znajduję je na dobrze ukrytych stronach w mediach społecznościowych. Istnieją na przykład strony na Instagramie, takie jak Artshow Events, które zawsze zawierają informacje o nadchodzących wystawach i pokazach w galeriach. Jednak najprostszym sposobem jest staromodna eksploracja ulic Warszawy w sobotnie popołudnie z plecakiem i butelką wody. Znalazłem w ten sposób wiele miejsc!

Polska zdecydowanie różni się od mojego rodzinnego kraju i to nie tylko pogodą 🙂 Jest tu jednak wiele osób z całego świata, więc nie brakowało mi nowych znajomości i relacji, zwłaszcza na AEH. To kulturowy tygiel, więc dopasowanie się tutaj nie było trudne.

***

Dziękujemy Thulani za zaangażowanie, wspólną podróż do świata sztuki i nowe spojrzenie na miejsca, które wydawałoby się, że tak dobrze znamy!

Alona Trokhymchuk,
AEH w Warszawie